Morris in het gips (deel 2)

Het was toch wel een spannend dagje en diegene die het meest ontspannen was, was onze Morris himself! Na een mindere nachtrust kroop de dag voorbij en werd eindelijk om kwart voor vijf door Debbie gemeld dat alles goed was gegaan. Morris bleef mooi stil zitten en de mijnheer van het revalidatiecentrum kon snel en goed zijn werk doen. Twee beentjes om-en om in het gips, uit laten harden en eraf zagen. Zo ontstonden de mallen waar uiteindelijk over drie weken de spalkjes uit moeten ontstaan. Morris mocht zelf het motief uitzoeken en hij heeft gekozen voor een hondjes motief in vrolijke jongenskleuren. Straks in juli moet hij langzaam ’s nachts gaan wennen aan het dragen van deze onnatuurlijke ‘dingen’. Maar goed, het is beter zo.