Ik denk dat velen het met me eens zijn. 2020 snel vergeten. We leven mee met alle gezinnen en alle boys met Duchenne. Veel was er niet mogelijk en uitkijken naar betere tijden was veelal het doel. Morris kon gelukkig nog wel veel ondernemen. Digitaal en mijn het gezin. Opgesloten? nee dat niet maar de ketting was niet lang. De zomer 2020 was genieten en echt op vakantie, fysiek naar school en naar het werk. nu is het toch wel lang erg rustig. Maar het is nodig, weinig contact en in het verschiet ligt vaccinatie voor de Duchennejongens. Hoe en wanneer… het komt steeds dichterbij. Wij als als zorgverleners (WMO) voor Morris krijgen waarschijnlijk binnenkort AZ, als t doorgaat….. Maar goed, nu dan het vizier op zomer 2021 en daarna Duchenneheroes. Man o man wat kijken we daar weer naar uit. De trainingen en voorbereidingen zijn gelukkig weer begonnen. Want er is altijd nog een zin, altijd nog een doel.