2 weken geleden

Nog geen 2 weken geleden was de finish van Duchenne Heroes 2009. En wat was het weer een fantastische week. Met de ervaring van 2008 heb je als biker natuurlijk een beeld van wat je kunt verwachten. Maar het is toch weer een hele beleving om te zien dat 500 mensen zich een week lang (en waarschijnlijk ook lang daarvoor) keihard inspannen om er samen een mooi evenement van te maken en samen de doelstelling van Duchenne Heroes na te streven, geld en aandacht voor Duchenne. Elke deelnemer en elke vrijwilliger met zijn eigen verhaal en eigen motivatie om af te zien, vallen, opstaan en weer doorgaan. Super. En daarbij de fantastische fietsroutes, werkelijk een genot en een knap stukje werk van de heren die deze routes gemaakt hebben. Complimenten waard.

Dan kom je thuis en merk je pas hoeveel mensen hebben mee geleefd, ons dagelijks gevolgd hebben op internet en hoeveel contact thuisblijvers onderling hebben om de prestaties van de Heroes te bespreken. Mooi om ook deze verhalen te horen. En iedereen is benieuwd naar je ervaringen; dat is leuk, want elke keer wanneer je je verhaal kunt doen, kun je weer een beetje na genieten. En het summum van alle enthousiasme is wel dat de eerste sponsors voor de editie van 2010 zich reeds gemeld hebben.

Tijdens de voorbereidingen van editie 2009 had ik wel eens het gevoel dat alle voorbereidingen wel veel tijd vergen en vroeg ik mij af of ik die tijd nog een jaar zou willen vrijmaken om te trainen. Een drukke baan, een 10 jaar durende verbouwing die nu toch echt eens afgerond moet worden, misschien toch nog eens een lange reis naar Afrika. Kortom, ben ik er in 2010 wel bij? Maar nu ik weer al het enthousiasme ervaar bij alle deelnemers, onze supporters, de sponsors en niet te vergeten de dankbaarheid van alle Duchenne patiëntjes en hun familie, Michiel en zijn gezin, dan twijfel ik niet meer, dan weet ik het zeker: de titel van dit artikel had moeten zijn: nog 50 weken te gaan….. Ik ga snel mijn fiets weer poetsen, want er mag weer getraind worden.