Wellicht zat hij toch liever al in Kenia maar dat komt vlak er na. Cyriel gaat ook zijn lustrum halen met Duchenne Heroes. Net als de Morrisdraaiers Paul en Robert zal Cyriel ook acte de presence geven in Wiltz. Zo komt de club op 5 rijders en 2 begeleiders. Vandaag in de stromende regen dikt tweeenhalfuur gereden/ gezwommen. Nog nooit zo’n nat bos gezien. We voelden ons net kromo maar dan iets anders. Niels zijn fietske deed het weer als vanouds, Cyriel voelde zich de koning nadat hij zelf zijn fiets had gerepareerd, Mathijs bleef toch maar in bed liggen en zelf twijfelde ik of het nu leuk was fietsend onder de douche of dat we met z’n allen zo gek als een deur waren. Volgend weekend de laatste voorbereiding in de heuvels van Limburg.

Op vakantie de mountainbike mee gehad om na alle racekilometers ook weer eens te wennen aan mijn mountainbike. Met mijn mountainbike over de weg de Col de Agnel (2744meter) beklommen die al die jaren, dat ik hier in de buurt op vakantie was, lag te lonken. Het was een zware dobber; 48 kilometer klimmen (vanaf 890 meter hoogte). Maar het was de moeite waard en nodig want over een maandje is het al weer zo ver: Duchenne Heroes. Als je dan bij thuiskomst die discussie hoort tussen zorgverzekeraars en patienten met zeldzame ziektes, maar ook ziet dat er met het geld wat er wordt opgehaald wordt gedaan (zoals het filmpje hiernaast over Jeroen) dan is het meedoen aan Duchenne Heroes om aandacht te vragen en geld op te halen, het dubbel en dik waard.