Het was weer even wat anders. In plaats van met je fiets omhoog klimmen nu met je board naar beneden roetsen. We waren er echt aan toe en we konden het ook….. de kinderen alleen laten op 1000 km afstand in goede handen van Opa en Oma. We weten nu vier jaar dat Morris Duchenne heeft en we wilden de afgelopen jaren niet van hem wijken. Nu waren we er klaar voor om lekker met Paul en Lisette naar Val Thorens af te zakken om daar in 3 meter hoge sneeuw en bierkragen te mogen overleven! Wat een lol, samen 13 uur in de bus zitten, 3 dagen op de piste ravotten en ook weer 13 uur terug die bus in! Toch kwamen we uitgerust terug. En Morris en Sem, die hadden zich prima vermaakt thuis op de Strijenlaan. Gelukkig kunnen we hier ook nog even van het winterweer genieten. Morris trekken we een extra broek aan en gaan lekker met hem sleeën.