Een superbike !

Hij moet er nog een paar maandjes op wachten maar de aanvraag is de ambtelijke molen ingegaan. Twee weken geleden een proefmodel in Nijmegen getest en Morris reed er zo op weg. Een super-skelter-ligfiets. Vooruit, achteruit, scherpe hoek, flauwe bocht. Het maakt allemaal niets uit, Morris deed het alsof hij er al jaren op fietste. Nu maar hopen dat ie snel in Breda is, deze superbike!

Genieten in Limburg

Lekker verbrand kwamen we terug in het Brabantse land. Om 9 uur vertrokken richting Limburg voor een bezoekje aan de Amstel Gold Race. In Meerssen traditiegetrouw de auto geparkeerd en vervolgens op de fiets de renners tegemoet. In Bunde, Lange Raar, twee keer op de Gulpenerberg, twee keer op de Sibbergrubbe, Bemelenberg, Schweiberg, Camerig en de Finish in Valkenburg was het een feest om in het zonnetje en af en toe met een biertje naar de ‘echte’ coureurs te mogen kijken. Zelf tussendoor ook nog wat kilometertjes meegepikt. Af en toe in het wiel van ‘vlakke-weg-stoemper’ Frankie, tegen de wind gas geven om op tijd op onze positie aan te komen. Gezien de zomerse temperaturen en voor Cyriel en mijzelf weer de eerste kennismaking met de heuveltjes dit jaar, neigt het naar meer. Over een paar weekjes wachten de Ardennen.

Tussen twee spuitjes …

Afgelopen donderdag was wederom het wekelijkse bezoek aan Nijmegen gepland. Dit keer niet alleen de inspuiting maar ook bloedafname. en wat doe je dan als daartussen drie uur tijd zit? dan ga je naar een expositie. Een expositie in Nijmegen over Dino’s. Laten dit nu net Morris’ favoriete beesten zijn! Wat een lol. Ze waren er in alle afmetingen van klein tot groot, van dun tot dik en van op de grond lopend tot in de lucht vliegend. De tijd vloog om en voor Morris het wist was ook het bloed weer afgenomen en kon hij weer terug naar Breda. een superdag!

Morrisdraaiers van de partij in 2011

Het zou niet gaan gebeuren. Het derde jaar Duchenne Heroes voor de Morrisdraaiers was echt het laatste jaar. De belasting op het gezinsleven en met name op het aantal vrije dagen, was toch wel erg groot. “Op het hoogtepunt stoppen”, werd al geroepen. Maar nee, na een aantal goede gesprekken onderling, een vrijdagavond tijdens carnaval en wat lichtjes in het hoofd werd al voorzichtig geopperd om toch misschien wel/ niet/ wie weet…. mee te gaan als/ dan etc. Nu het zonnetje er aan komt en de zomerse klanken door de radio schallen, hebben Rob en Paul, alias de Morrisdraaiers, aangegeven graag nog één jaartje de muzikale omlijsting te verzorgen. GEWELDIG. Voor het publiek, de renners, de organisatie en de vrijwilligers is het echt een geweldige toegevoegde waarde als er na het lange wachten en/of afzien, vrolijke muziek klinkt aan de finish. Ook het vertrek in alle vroegte en meestal in de nazomerse kou, wordt een stuk aangenamer wanneer de schuiven door deze gasten worden opengezet. Zo krijgt een serieuze sponsortocht een heel vrolijke klank. Paul en Robert, super dat jullie dit weer willen doen!