Het is weekend en je hebt weinig tijd. Toch wil je lekker er op uit en ook nog trainen. Wat doe je dan? Je combineert het één met het ander. En zo gebeurde het zondagochtend dat we met z’n drieën gezellig de bossen van Oosterhout, Teteringen en Dorst zijn ingetrokken. Even bij Opa en Oma een bakkie doen en weer verder. Morris kon meetrappen als hij dat wilde en papa en mama hebben lekker getraind voor Duchenneheroes. Toch voortaan maar een wielerbroekje met zeem aanschaffen. “mijn kontje doet een beetje pijn papa, en mijn handjes glijden van het stuur af”. Tja dan ook maar een paar handschoentjes aanschaffen…..

Ja ja de witte beentje mochten weer getoond worden. De Amstel Gold Race is bijna ieder jaar voor de Morrisbikers het moment om de eerste zonnestralen op de witte bennen te laten glijden. Echter… ondergetekende was er nog niet klaar voor. Het schapenvachtje op mijn benen was nog niet verwijderd en met enig schaamrood op de overig nu wel bruine kaken reed ik met de welbekende blauwe beenstukken in het zonovergoten Limburgse land rond. De heren Reedijk en vd bosch hadden de dag voor de wedstrijd respectievelijk 150 en 250 kilometer in dezelfde omgeving gereden maar ondanks deze waanzinnige inspanning kwam iedereen goed de heuvels op. De wedstrijd was toch wat saai te noemen de belangstelling van het publiek was daarentegen erg groot. Het was dus weer genieten in het Zuiden des lands.

Dat het wielerseizoen nu echt begonnen is werd me deze ochtend echt duidelijk. Het viel me ineens op hoe groot de stapel vuile wielerkleding was die ik in de badkamer aantrof. Dit kan natuurlijk duiden op een serieuze achterstand in het wasprogramma, maar dat is niet het geval. Er wordt veel vaker gefietst. Beperkte de fietsactiviteiten zich in de winter tot 1 keer in de week of 2 weken een veldtoertocht, nu is het een paar keer in de week raak. Zeker een tocht in het weekend, en nu het weer lekker lang licht is, kan er ook door de week na het werk gefietst worden. En dat gebeurd dus ook, getuige de groeiende stapel wielerwas. En ik ben tegenwoordig niet meer de enige de zijn bezwete wieler-klamotten naast de wasmand deponeert. Ook Anique is (samen met Debbie) besmet met het wielervirus en dus regelmatig op de fiets te vinden. Zo heeft ook ons mooie roze Leontien.nl pakje een prima 2e bestemming gevonden. En dat kleurt extra vrolijk op de waslijn.

Na een flinke wijnproeferij voor het goede doel gevolgd door een verjaarspartijtje was het zondagochtend tijd voor een training op de weg. Waar het afgelopen dagen toch redelijk lente weer was, moesten helaas deze zondag de been- en armstukken weer aan. Dat gold overigens niet voor de nieuwe biker… Paul. Hij verwisselde deze dag het muziekpodium voor een paar uurtjes windkracht vier, een scheef zadel en koude benen. Gelukkig dat Mathijs af en toe het tempo drukte door drie keer lek te rijden! De tussenstop was dit keer in Alphen bij Landgoed de Hoevens. Hier heeft men Duchenneheroes omarmd door het gehele seizoen een collectebus op te hangen waarin bezoeker een vrijwillige storting kunnen doen. We willen de familie Jespers dan ook hartelijk bedanken voor deze superactie. Als je echt een keer lekker in de natuur wilt kamperen kijk dan op : www.dehoevens.nl