Medisch Centrum Strijenlaan

De ziektekostenverzekering  zal wel niet zo blij met ons zijn. Net als de leasemaatschappij waarschijnlijk. We vliegen werkelijk van specialist naar specialist. Iedereen heeft het beste met ons voor maar het is ook af en toe frustrerend om te moeten aanhoren dat een arts het hele dossier en een gesprek niet heeft voorbereid. Maar we worden daardoor ook steeds inventiever. Zo kregen we van Niels (en hij weer van Jarell) het mailadres  van een vooraanstaand revalidatie arts in Nederland op het gebied van de ziekte van Duchenne. Binnen 24 uur hadden we een afspraak in het Radboud, geweldig. De dag erna gaan we met Morris weer naar de kinderarts voor een gesprek met onze eigen revalidatiearts over Morris en Pretnison. Wat gaat het toch allemaal snel en vreet het energie. Het ventje zelf blijft overal en altijd lachen. Hij heeft het nog niet door. Gelukkig zijn er, op korte termijn, leuke vooruitzichten. Het bubbelbad komt over een aantal dagen, we gaan leuke fietstochten maken en straks in mei naar het zonnige Valencia, zal ons goed doen. Net als alle sponsors. De wielershirts zullen druk beplakt worden met alle bedrijven die ons sponsoren. En de particuliere giften druppelen ook wekelijks binnen! Klasse.

Morgen onze eerste meeting met de organisatie van Duchenne Heroes. Wat een werk verricht Gijs met zijn crew!

Echte paarden zijn nog leuker…

Mijn Playmobil paardjes zijn hartstikke leuk. Ik heb een echte manage met wel 20 paardjes. Grote en kleine. Bruine, zwarte en wiite maar zo mooi als het paard bij tante Nynke die heb ik niet. Op 16 maart mocht ik met papa, mama en Sem bij tante Nynke een stukje op een echt paardje rijden. Het was super gaaf. Ik was helemaal niet bang en ik ging wel vier rondjes! Daarna mocht Sem en die was ook niet bang. Het paardje moest ook nog worden schoongemaakt en ik heb het daarna een appeltje gegeven. Van ome Dennis kregen we nog een paashaas.

Het was echt een hele leuke middag en misschien mag ik nog wel een keertje langskomen.

Witte pasen in Limburg

Het was wel even wennen maar we waren er goed op voorbereid… een witte pasen 2008! Morris is dit weekend lekker met zijn grote zus en papa en mama naar Zuid-Limburg gegaan. We zaten in het plaatsje Mechelen op een mooie verbouwde hoeve. Elke dag lekker zwemmen, in t zonnetje gelopen en natuurlijk een sneeuwpop gemaakt. Zoals het hoort met Pasen. Het eieren zoeken was effe bijzaak deze keer.

Op zaterdag zijn ome Niels en tante Greetje nog langsgekomen en is er samen met papa nog een verkenningstocht gehouden langs de Mechelen- en Vijlenroute. Twee mountainbikeroutes die ook tijdens Duchenneheroes waarschijnlijk gevolgd gaan worden.

Bij terugkomst bleek dat er weer aardig wat particuliere donaties zijn gestort voor de Morrisbikers/ Duchenneheroes. Erg fijn, bedankt allemaal!

Groeten uit Finland

Het kan verkeren. Zo zit je af te zien in de Limburgse blubber en zo sta je in een wit besneeuwd Finland. Het schijnt dat om Vaasa (het plaatsje waar ik momenteel verblijf) zo’n 150 kilometer aan fiets en ATB routes liggen in een prachtig Fins landschap. Misschien toch eens overwegen om deze in onze trainingprogramma op te nemen. Maar goed, voor mij geen fietsen deze week, slechts werk. Jammer, want de rit van gisteren zit me niet lekker Cry. Niet omdat ik Niels en Michiel voor me moest dulden, dat ben ik wel gewend. Maar de ‘macht’ zat niet in de benen. Er zullen binnenkort dus nog een aantal stevige trainingen moeten volgen.

Wel goed nieuws van het dieet-front Smile Ondanks het hotel eten van afgelopen week (toen ik ook in Vaasa zat) en ondanks dat ik me heb later verleiden om af en toe toch een biertje te nemen, toch weer aantal kilootjes kwijt geraakt. De teller gaf zaterdag 85 kilo en een beetje aan. Een goede stimulans om door te gaan en de doelstelling wat bij te stellen. Geen 84 kilo, maar 82. Scheelt toch weer op de fiets. Dus deze week wederom geen voorgerechten, geen desserts en geen heerlijke Finse gebakjes die men bij de koffie serveert Tongue out!

Groeten uit Finland

Het kan verkeren, zo zit je af te zien in de Limburgse blubber en een dag later sta je in een besneeuwd Finland. Helaas hier geen tijd om te fietsen, jammer want het schijnt dat je om Vaasa (plaatsje waar ik momenteel verblijf) zo’n 150 km aan fiets en ATB routes liggen. Misschien toch eens overwegen om deze in ons trainingprogramma op te nemen. Anyway, voor mij geen trainingen deze week, slechts werk. Da’s wel jammer, want de rit van gisteren zit me niet lekker Cry. Niet omdat ik Niels en Michiel voor me moest dulden, dat ben ik wel gewend, maar omdat het niet soepeltjes ging. De “macht” zat nog niet in de benen. Dus binnenkort zullen er inderdaad nog wat stevige trainingsritten moeten volgen.

Wel goed nieuws van het dieet-front Laughing. Ondanks dat ik vorige week mij moest behelpen met wat minder gezonde hotel-kost (ook toen in Finland) en ondanks dat ik me heb laten verleiden om af en toe een biertje te drinken, weer aantal kilootjes er af. Teller gaf zaterdag 85 kilo en een beetje aan. Dat moedigt zeker aan om nog even door te gaan. Dus ook deze week geen voorafjes, geen dessert en geen heerlijke gebakjes die men tijdens de koffie serveert. Frown

Zondag 16 maart: Modder in Limburg

Wat zagen we er toch fris en fruitig uit in onze nieuwe pakjes van Oranjewoud…….

Maar na afloop……..

… was de pijp toch een beetje leeg. Lees meer

Op bezoek bij mijn nieuwe nichtje

Donderdag 13 maart ben ik samen met oma en mama op bezoek geweest bij Juul, mijn lieve kleine nichtje. Ome Dennis en tante Nynke zijn apetrots op haar en ik ook hoor! Sem heeft Juul al een keer vastgehouden maar dat kan ik nog niet. Ik aai liever de hond of ga naar het paardje van Nynke kijken. Later als Juul groot is ga ik fijn met haar spelen en kattenkwaad uit halen. Zaterdag ga ik samen met Sem op de pony bij Nynke rijden. Dat vind ik wel eng maar ik ga het toch echt doen. Juul kan dat nog niet want ze is nog maar twee maanden oud. Zelf heb ik ook een paard van hout met een stok waar ik veel mee speel. Echte paardjes vind ik wel leuker want ze zijn zo lekker zacht. Sem vind paardjes stinken en knijpt dan haar neus dicht. Mij maakt het niets uit dat ze stinken, dat doe ik zelf ook heel vaak.

Gezamenlijk trainen

Het lijkt dan echt zover te zijn gekomen. Studieverplichtingen, vakanties, feesten en familieverplichtingen zijn zondag 16 maart a.s. even taboe. We gaan met z’n vieren minimaal twee routes verkennen in het Limburgse land. De Meerssen route en de Valkenburg route liggen er lekker nat, drassig en dus onbegaanbaar bij…. tijd voor een test van de fiets en de conditie. Rob leent zijn nieuwe fietsenrek aan ons uit en na te zijn uitgeslapen vertrekken we zondag om 07.30 uur richting het zuiden. Vandaag van de organisatie van Duchenne Heroes te horen gekregen dat een aantal van de routes in Zuid Limburg in september ook zijn opgenomen in het parcours. De Mechelen route, de route in Gulpen en Vaals zijn al bekend dus we laten ons met de kennismaking van de twee nieuwe routes straks niet meer verrassen. De weersvoorspelling is net als afgelopen zondag weer hetzelfde… lekker regen, regen en nog eens regen. Goed voor de moraal laten we maar zeggen. We hebben er zin in en een uitgebreid verslag zullen jullie na het weekend wel weer lezen.

Verdere voorbereidingen

Dit weekend op verschillende fronten bezig geweest met de voorbereidingen voor Duchenne Heroes. Bij mijn zus in Bussum de auto volgeladen met zeer bruikbare spullen voor de rommelmarkt in Princenhage. Uiteraard komt de opbrengst hiervan ten goede van de Duchenne Heroes. En ondanks het wat mindere weer zondag met Michiel door de Brabantse blub geploetered. Leuke tocht, maar stiekem hoop ik toch dat we in September beter weer hebben. En als laatste nog wat onderdelen voor mijn fiets besteld. Kettingbladen zijn ernstig aan vervanging toe. Tevens voor Michiel armstukken en beenstukken besteld die beter kleuren bij zijn nieuwe Oranjewoud outfit. Tja het oog wil ook wat.

En als laatste: mijn strijd tegen de kilo’s gaat de goede kant op. Sinds terugkomst van de vakantie al anderhalve kilo kwijt! Al zie je daar nog niet veel van, de weegschaal liegt niet. Dus al die watertjes zijn toch ergens goed voor.

Morris heeft veel lol….

Het was weer een lekker weekend. Papa is totaal verzopen na 2 uur en een kwartier, bibberend van de kou, thuis gekomen. Hoewel ik s’ochtends al in bad was geweest met mama mocht ik nu met ijskonijn papa in bad. Wat een lol. Vanmorgen ben ik het bos in geweest met allemaal. Ook toen regende het een klein beetje maar het was wel erg gezellig.

De Morrisbikers hebben de fotoshoot van vandaag maar afgeblazen. Het was er echt het weer niet voor. Niels heeft in Drunen gefietst en, zoals hierboven al beschreven heeft Michiel samen met Cyriel de ketting laten knarsen in de Brabantse blubber.

Volgende week zondag zijn de mannen te vinden in de Zuid Limburgse heuvels voor een trainingssessie van 4 uurtjes. Daarnaast is de kalender al weer redelijk gevuld met allerlei tochten waarvoor we zijn ingeschreven.